Anita Boots van Plus Extra spreekt Sonja Bouten en Wilhelmien Knapen over de ervaringen van een jonge vrouw met dementie en haar Buddy thuis

In het gesprek met Sonja Bouten en haar Buddy/vriendin Wilhelmien Knapen kwam duidelijk naar voren wat de meerwaarde is van een Buddy als je zelf dementie hebt.

Sonja is een jonge vrouw met dementie en hierin ook heel open, vertelt hoe zij dit ervaart en wat dit in het dagelijkse leven betekent. Haar echtgenoot heeft een drukke baan en kan niet altijd met haar meegaan.

Wilhelmien komt iedere dinsdag helpen met koken, lijstje maken, de boodschappen doen en daarna samen de maaltijd bereiden. Deze dag is het van belang dat het eten op tijd klaar is. Dit geeft voor Sonja te veel druk en daarom is ondersteuning van Wilhelmien nodig. Hierdoor kan ze toch voor haar gezin koken en ook zorgen dat het eten op tijd op tafel staat. Samen hebben ze tijdens het koken veel lol, wat beiden belangrijk vinden.

Sonja doet nog het meeste zelf, kan ook nog autorijden en neemt deel aan veel activiteiten in het hele land. Als ze lang moet rijden gaat Wilhelmien meestal mee zodat ze op de terugweg niet hoeft te rijden. Sommige bijeenkomsten kosten nogal energie en als dan nog een lange autorit erachter zit wordt dit te veel. Uit veiligheid voor zichzelf ivm vermoeidheid laat ze zich dan rijden.

Sonja geeft aan dat het belangrijk is om vooral jezelf te zijn maar ook jezelf te blijven uitdagen, meedoen aan activiteiten, ze is op pianoles gegaan en discussieprogramma’s op tv volgt ze ook vaker. Ze geeft aan dat dit belangrijk is om hiermee de hersenen te blijven prikkelen. Het is gebleken toen ze onderzoek kreeg van de hersenen dat alles merendeel hetzelfde is gebleven, dus positief.

Wat Wilhelmien als Buddy hierin aangeeft dat het belangrijk is om te ondersteunen maar zeker niet over te nemen. Het brengt een bepaalde rust, niet alleen voor de persoon met dementie maar voor het hele gezin.

Belangrijk dat mensen realiseren dat het niet allemaal kommer en kwel is. Sonja geeft ook aan dat ze zich niet meer druk maakt als ze ergens te vroeg is, iets vergeten is en mbt de tijd blijft ze ook niet meer steeds op de telefoon kijken. Hierin heeft ze zichzelf ook berust, mensen weten wat ze heeft en voorgaande oorzaken kan hebben.

Verder is het belangrijk een goed sociaal netwerk om je heen te hebben, maar ook vertellen aan je omgeving dat je dementie hebt. Het leven houdt dan niet op, er zijn nog heel veel dingen die wel kunnen en zelfs nog nieuwe dingen die je kunt leren. Belangrijk hierin lotgenoten op te zoeken als dit kan zodat je met elkaar ervaringen kunt uitwisselen en samen ergens naartoe kunt gaan.

Wat beiden aangeven is dat humor heel belangrijk is, ze lachen veel met elkaar, ook om de dingen die niet goed gaan of Sonja vergeten is. Om op deze wijze met elkaar maar ook Sonja als individu te laten meedraaien in haar gezin en in de maatschappij maakt het leven erg mooi met nog vele uitdagingen.